We werken in een totaal andere setting, lekker buiten en er is veel ruimte, dat doet iets met je. 
Je zit niet tegenover mij op een stoel, maar je kunt heerlijk op een fijne afstand staan – of zitten.
Je hoeft niet alles te zeggen en uit te leggen – je uitstraling spreekt boekdelen, de paarden voelen het.
Je hoeft me niet aan te kijken, je bent hier namelijk niet om mij een plezier te doen, maar om zelf te gaan ontdekken.

De paarden hebben van nature een rustgevende werking op ons lichaam. Alleen al door in de buurt van paarden (of andere dieren) te zijn, kun je je meer ontspannen gaan voelen. Je haast en onrust verdwijnen naar de achtergrond en de ontspanning geeft alle ruimte voor nieuwe inzichten.

Ontspanning plaatst ook al je worstelingen in een ander perspectief. Ze lijken kleiner, omdat je ogen open gaan voor wat er allemaal nog meer is. En als je dat eenmaal hebt gezien, vergeet je het niet meer.

De paarden zijn simpelweg aanwezig. En ze vragen jou om er ook echt met je aandacht bij te zijn. Ze zien je voor wie je écht bent en ze dagen je uit om met dezelfde nuchterheid naar jezelf en je omstandigheden te kijken. Je gaat ervaren wat er echt is, hier en nu. Dat is confronterend én bevrijdend. Doordat de paarden erbij zijn wéét je nu niet slechts dat je niet alleen bent – je voelt het. En tussen weten en voelen zit een wereld van verschil.

We beginnen niet met theorie over wie je zou moeten zijn of wat je allemaal zou moeten kunnen. We kijken naar je ervaring hier en nu – de enige plek waar verandering kan optreden. En elke verandering die
van daaruit ontstaat is geen opgeplakte vorm. Het is een doorleefd besluit. Je wéét nu dat het anders kan en mag: je ervaring bij de paarden geeft je een heel nieuw perspectief. En dat neem je mee naar huis.